Het was 1993, de zomervakantie was voorbij en er kwam een nieuwe leerling in de klas. Het duurde niet lang of we maakten samen de speelplaats onveilig. Er volgden speel afspraakjes welke vaak uitliepen in fikkie stoken of andere ondeugende bezigheden. We wisten het toen nog niet maar er werd een onbreekbare band gesmeed.
Na de basisschool kozen we ieder ons eigen pad maar, elkaar uit het oog verliezen dat gebeurde niet. In de jaren die volgden hebben we beiden het nodige meegemaakt. Mooie maar ook droevige gebeurtenissen. Wanneer het nodig was stonden we klaar voor elkaar.
De band, die bleef en zo komt het dat we 30 jaar later nog steeds bevriend zijn en samen deze reis gemaakt hebben.
Waarom Noorwegen? We zijn inmiddels al vier keer samen naar IJsland geweest en zochten iets anders, iets nieuws. Het Noorderlicht stond zoals jullie weten ook nog steeds op onze lijst en daarmee kozen we om naar Tromso te gaan ofwel “The gateway to the arctic” één van de beste plekken op aarde voor het Noorderlicht. Tromso ligt namelijk precies midden in de “Aurora oval” wat er onder andere ervoor zorgt dat je het Noorderlicht vanuit alle richtingen kan zien. Door de gunstige ligging hoeft er ook maar weinig activiteit te zijn om het licht te kunnen aanschouwen. In zoverre de theorie.
Aanvankelijk hadden we de gedachte om middels een reisbureau te boeken. Echter die konden ons na maanden wachten en vragen steeds geen reis aanbieden wat ons deed besluiten alles zelf te regelen. De auto via Hertz, de vluchten met Eurowings vanaf Dusseldorf, twee nachten Tromso, drie nachten Sommaroy en twee nachten Mefjord Brygge (Senja) stonden in de planning.
Vooraf had ik nog contact met iemand die het gebied goed kent en ons van tips qua kleding en noorderlicht verzag. Tijdens de voorbereidingen viel het mij al op dat in Noorwegen de mooie plekken minder goed te vinden zijn. Ik bedoel daarmee dat de hotspots verder uit elkaar liggen en er vaak een wandeling nodig is om ze te bereiken.
Omdat ik nog niet bekend was met Noorwegen koste het maken van een dag tot dag planning ook beduidend meer moeite. Anyhow, lang verhaal kort lets get started!
Zaterdag 4 februari
Gezien we deze keer vanuit Dusseldorf vliegen mag ik eerst naar Limburg rijden alwaar mijn maat woont. Ik neem het kleine autootje van “ons vrouw” mee maar niet voordat ik eerst de banden voorzien heb van de broodnodige lucht…
Nadat ik de kids meerdere knuffels heb gegeven rijd ik weg, de kinderen rennen een stukje mee wat het geheel een filmisch beeld geeft, het is echter niet geacteerd. Wanneer ik ze in de achteruitkijk spiegel zie schiet er een brok in m’n keel ai, dat had ik niet verwacht. Het vertrek voelt op de een of andere manier zwaarder, anders dan anders.
Na een uurtje rijden (spiegels ingeklapt, pedal to the metal) kom ik aan bij mijn maat. We laden alles over naar zijn wagen en na het afscheid van zijn gezin vertel ik meteen dat het anders voelt. Bijzonder genoeg ervaart hij precies hetzelfde! Dit zou toch geen voorteken zijn van? Tja wat eigenlijk…
Het duurt niet lang of we rijden de parkeergarage in, mijn creditcard wordt niet geaccepteerd en na even hannessen blijkt dat ik een barcode in de mail heb gehad (oops). Met die barcode is binnenkomen een fluitje van een cent en al snel zijn we geparkeerd. Het ritje met de futuristische Skytrain is een leuk begin van de reis.
Het is rustig op de luchthaven en ondanks dat ik gefouilleerd word en mijn camera gear een drugstest onderging waren we al vlot klaar. In alle rust genieten we van de koffie. Overigens, de rekening voor deze versnapering deed ons alvast voorbereiden op Noorwegen, kanonne wat is alles duur!
Als het eenmaal zover is dat we kunnen boarden ontstaat daar oponthoud. Iemand van de crew loopt eerst iedereen langs om te kijken of de meegenomen koffers wel mee mogen in de handbagage. Vervolgens verteld zijn uitleg in het Duits een ander verhaal dan in het Engels……
We hebben een stoel bij de nooduitgang waarmee we extra beenruimte hebben. De vlucht duurt voor mijn gevoel lang omdat er geen vertier is. Op onze reizen naar IJsland kunnen we altijd een filmpje kijken, dat ontbreekt er nu aan. Tevens is het erg warm in het vliegtuig, we doden de tijd met kletsen, heel veel kletsen 🙂
Wanneer we landen en uitstappen worden we gewaarschuwd voor gladheid en ijs, Noorwegen we zijn er! De koffers zijn ook een verhaal apart. De luchthaven wordt verbouwd waarmee er geen banden zijn. Twee potige knullen slepen daarom alle koffers (+/- 200 stuks) naar binnen en zetten ze in een rap tempo klaar. Hierdoor is het een behoorlijke chaos gezien iedereen meteen op de koffers duikt.
Enige tijd later lopen we naar buiten waar een flink pak sneeuw ligt, de beloofde gladheid is ook aanwezig. Bewegwijzering doen ze in Noorwegen niet zo aan dus het is even zoeken met onze koffer sleurend door de sneeuw naar de balie van Hertz om de huurauto op te halen. De balie bevindt zich in een houten keetje waar nog een aantal andere verhuurders zitten. Vrij snel heb ik de sleutel en gaan we op zoek naar onze bolide.
De auto, een Toyota RAV4 hybrid ziet er prima uit en al snel verlaten we de luchthaven. Mijn maat doet zoals gewoonlijk meteen een remtest en merkt dat het wel erg glad is. Zouden ze de spikes vergeten zijn lachen we nog…. Het is een korte maar indrukwekkende rit. Onder de grond in Tromso ligt een wegennet met stoplichten, rotondes en een enorme parkeergarage. Omdat je echt een eind onder de grond zit verliezen we al snel GPS signaal en stuurt mijn maat op gevoel de auto de juiste richting in. De parkeergarage is al net zo indrukwekkend. Het lijkt wel een bunker, enorm dikke muren en krappe stalen schuifdeuren verschaffen toegang tot een parkeerplek.
Onze hotelkamer bij Scandic Grand Tromso is oké, niet heel bijzonder maar prima voor de 2 nachten die we er verblijven. Zodra we gesetteld zijn gaan we glibberend en glijdend op zoek naar een restaurant. Het is echt spekglad op straat! We eten bij het steampunk restaurant “Casa Inferno” een heerlijke pizza en ook het eerste (peperdure) biertje wordt genuttigd. Het is beren gezellig en ons avontuur kan nu echt beginnen! Het is helaas te bewolkt voor het Noorderlicht waarmee we dan toch maar gaan slapen.
Zondag 5 februari
De nacht verliep rumoerig, de wegen werden met regelmaat ontdaan van ijs door een zware machine welke met een groot stalen blad over de weg schraapte. Ook de lokale jeugd deed een duit in het zakje met geschreeuw en pogingen tot zingen.
Na het zeer goed en uitgebreid ontbijt gebeld met het thuisfront waar zoonlief ziek bleek te zijn. Dat is meteen één van de nadelen, je kan op zo`n moment niet veel betekenen. We besluiten naar de haven van Tromso te lopen en meteen over de “Tromso Brua” te wandelen. Dat laatste viel niet mee, het waaide enorm hard en het was op plekken nog steeds glad. In het midden van de brug draaien we om het is gewoon niet leuk, de wind blijft maar op ons in beuken.
Ik schiet een aantal plaatjes maar veel verder dan kiekjes maken kom ik niet.
Het slechte weer zorgt er tevens voor dat onze volgende activiteit de kabelbaan Fjellheisen niet door kan gaan. Het is te gevaarlijk en daarmee gesloten. We besluiten om vandaag al iets voor de kids en vrouwlief te gaan kopen en het verder maar rustig aan te doen. De prijzen van de souvenirs vallen mij redelijk mee en al vrij snel heb ik voor een ieder wat gevonden. Ook mijn maat slaagt snel waardoor we alle tijd hebben om een bakkie pleur te nuttigen.
De rest van de middag brengen we noodgedwongen op de hotelkamer door, we bellen met het thuisfront, proberen nog wat boodschappen te doen bij één van de weinige supermarkten die open is.
`s Avonds eten we bij Indie wat voor mij een primeur is en zeker naar meer smaakt! Het wordt een geweldige avond, er worden herinneringen opgehaald, lekker gegeten en ook heerlijke biertjes ontbreken niet. De eindrekening valt enorm mee, tot nog toe is Noorwegen nauwelijks duurder dan Nederland.
Gezien het redelijk helder is besluiten we naar de haven te gaan alwaar ik mijn eerste “echte” foto`s maak. Het Noorderlicht laat ons ook nu weer in de steek maar dat mag de pret niet drukken.
Bij de 7-eleven halen we een veel te duur flesje fris waarna we terug naar het hotel gaan, op naar de volgende nacht in Noorwegen.
Maandag 6 februari
Gezien de voorgaande nacht nogal rumoerig verlopen was besloot ik met oordorpjes te slapen. Dat bleek een goede keus. Toen ik eenmaal wakker werd voelde ik me niet zo fit, een beetje grieperig. Het zou toch niet dat ik aangestoken was door onze zoon?
Wederom genieten we van het overheerlijke ontbijt en slaan we na het uitchecken een lunch in bij een bakkerij in de straat. Ook nu vallen de kosten goed mee en ik begin het vermoeden te krijgen dat Nederland erg duur is geworden! Een poging tot het betalen van de parkeerkaart loopt even mis. Onze pinpassen worden niet geaccepteerd en bij mijn creditcard moet ik een pincode ingeven die ik even niet meer weet… Gelukkig na een belletje met vrouwlief komt het goed en kunnen we de bunker verlaten.
Het weer is slecht, heel erg slecht. Het regent flink wat het lastig maakt om te zien of iets bevroren is of gewoonweg nat. Met enige regelmaat glijdt de auto weg waardoor we besluiten bij onze eerste stop de banden te controleren. Hoe dichter we bij Oldervik komen hoe witter de omgeving wordt. Er ligt een serieus pak sneeuw wat het rijden wederom verraderlijk maakt. Zodra we aankomen checken we meteen de banden, waar we al bang voor waren geen studs! Ik maak meteen foto`s en stuur een mail naar Hertz.
Bij Oldervik zouden mooie vergezichten moeten zijn met de bergen in de achtergrond, helaas is hier weinig van te zien en na een paar plaatjes stappen we de auto weer in.
Mijn maat rijdt kalm en beheerst maar verliest in een bocht dan toch de controle. De auto schuift naar een flinke hoop sneeuw welke hij maar net kan ontwijken, de auto glijdt vervolgens de andere kant uit maar gelukkig hebben we geen tegenliggers. We zijn meteen beiden helemaal wakker, “dit is echt niet fijn rijden! Dit gaat problemen geven met onze te bezoeken plekken”! De weerapp welke ik met enige regelmaat raadpleeg geeft aan dat het de komende uren en zelfs de komende dagen alleen maar slechter wordt. Er lijkt zelfs een enorme storm aan te komen, als dat maar goed komt verzucht ik.
Bij een tankstation gunnen we ons even rust. We nemen een warm bakkie terwijl het buiten nog steeds bar en boos is. Van Hertz heb ik nog niets vernomen en we besluiten om toch naar de volgende plek te rijden en te zien of we er kunnen komen. Dat laatste lukt op beiden plekken niet. Zodra de auto ook maar iets van een helling moet nemen is grip ver te zoeken. We overleggen en besluiten dat verder rijden geen goed idee is. We moeten verschillende heuvels nemen met scherpe bochten, de kans dat het mis loopt is absoluut aanwezig en het risico niet waard.
Onderweg doorkruisen we een prachtig landschap maar stoppen doen we niet, het blijft regenen en stormen. Onderweg komen we een auto tegen die vast gereden is in een sneeuwhoop. We gebaren of ze hulp nodig hebben maar dat is niet het geval, even later zien we de sleepdienst al aankomen.
We eten onze lunch bij een viewpoint net na de brug naar Sommaroy. Uitstappen doen we niet want tja dat weer heh. Wanneer we veel vroeger dan gepland aankomen bij het prachtige Sommaroy Arctic Hotel loopt er een koude rilling over mijn rug. Ik hoopte dat het door de kou komt maar niets is minder waar. Eenmaal in het hotel begin ik flink te beven, koorts is de eerste gedachte en snel kruip ik onder de wol. Wanneer ik even later onze zoon huilend aan de telefoon heb omdat hij me zo mist staan de tranen ook mij nader dan het lachen.
Terwijl mijn maat gaat eten spring ik onder een gloeiend hete douche, vervolgens heb ik mezelf ingepakt met de warmste kleding die ik kon vinden en onder de wol gekropen. Ik blijf het echter steenkoud hebben. Gezien ik de slaap niet kan vatten besluit ik Hertz te bellen. Ik leg het verhaal uit en geef aan dat ik ook al een mail gestuurd heb. Het antwoord van Hertz? Tja niet alle auto`s hebben studs, indien we graag dergelijke banden willen kunnen we terug rijden naar de luchthaven zodat ze gewisseld kunnen worden. Ik leg uit dat we inmiddels een heel eind onderweg zijn en over een paar dagen nog veel verder gaan rijden en dit geen optie is. Tja ze hebben geen tijd is het antwoord en daarmee was de kous af.
Geïrriteerd kruip ik weer onder de wol en warempel, ik heb het warm. Ik val in slaap en wordt niet veel later gewekt door mijn telefoon. Een onbekend Noors nummer verschijnt op het display. “Hi, I am sorry to call you this late but there is a massive storm on its way. Your trip tomorrow has been canceled” It is much to dangerous. The next days it wil be worse so please stay safe.
Oke… Onze trip om zee arenden te zoeken is geannuleerd, de app met het weerbericht had het bij het rechte eind. Maar als we morgen nergens heen kunnen, en het de volgende dagen nog erger wordt kunnen we dan nog wel verder rijden? Onze huurauto was vandaag al niet opgewassen tegen de Noorse wegen, laat staan in een storm wanneer we een paar honderd kilometer moeten rijden.
Zodra mijn maat terug komt van het eten bespreken we onze opties en al snel zijn we eruit dat zolang Hertz ons niet gaat helpen we sowieso niet verder gaan rijden. Ik stuur een mail naar het hotel in Senja om te vragen of we nog kunnen annuleren voor de komende dagen. Het eind van een toch al zware dag is er niet veel beter op geworden. Zwetend val ik in een diepe slaap.
Dinsdag 7 februari
Na een goede nachtrust wordt ik zeiknat van de zweet wakker. Na een heerlijke douche voel ik me al een heel stuk beter. Het geweldig goed ontbijt zorgt voor de nodige brandstof waarbij we meteen onze opties verder bespreken.
Het hotel in Senja had laten weten niet kosteloos te willen annuleren. Het feit dat er inmiddels lawinegevaar, overstromingen, basisscholen en de kinderopvang gesloten werden deed schijnbaar niet ter zake. Had ik al verteld dat ik Noren een veel stugger en minder meedenkend volkje vind dan onze IJslandse vrinden? Anyway, we verdeelde de taken. Ik ga kijken of we langer kunnen blijven in het hotel en m’n maat ging Hertz bellen om nog een laatste poging te doen.
Hertz bleek totaal onbereikbaar, de lijn leek overbelast en daarmee was mijn maat al vlug klaar met zijn werkzaamheden. Ik kon na een aantal keer opnieuw mijn vraag herhaald te hebben (blijkbaar ben ik soms lastig te volgen) ons verblijf verlengen en daarmee was het dan ook meteen definitief we gingen niet meer verder reizen. Het mooie Senja zal moeten wachten tot een volgende keer.
We besluiten bij het hotel aan het water te gaan kijken. Het zicht is beter dan de voorgaande dag maar de wind is velen malen sterker.
We wagen het er toch op om de auto te pakken en een paar kilometer te rijden. Ik had vooraf al een mooi plekje gezien om te fotograferen. De storm was hier nog velen malen sterker, het water vloog horizontaal over de oceaan en zorgde voor indrukwekkende golven. We moesten echt goed ons best doen om overeind te blijven. In een baai is het wat rustiger en bij de typische Noorse huisjes maak ik onderstaande plaat. Mijn filters en statief bleven in de auto gezien dit totaal geen nut had gehad.
Het weer veranderd steeds weer, donkere wolken en zon wisselen elkaar af en de wind blijft onvermoeid door razen. We rijden weer een stuk verder alwaar ik de volgende plaat kan maken.
Ik blijf een hele tijd op deze mooie plek en geniet van de rust en de natuur. Het eerste “echte” vakantie gevoel dient zich aan en tevreden loop ik terug naar mijn maat welke relaxed in de auto aan het wachten is. We besluiten lunch te gaan halen bij de enige supermarkt die Sommaroy rijk is en goede genade dat is me een partij duur! We kopen broodjes, iets voor bij de koffie, een flesje frisdrank en een zakje snoepjes waarna we een klein fortuin achter laten bij de kassa.
De middag verblijven we in het hotel welke een stel prima “denkstoelen” heeft bij een knisperend haardvuur. Buiten laait de storm weer op terwijl er mensen in handdoek rondlopen, je hebt overal mensen voor denk ik dan maar. Na een tijdje gekeuveld te hebben met mijn maat besluit ik het thuisfront te bellen, helaas is onze kleine man nog steeds ziek 🙁
We reserveren een plekje in het restaurant en genieten in de avond van een heerlijk maal. De storm is zo sterk dat de dikke kunststofdeuren lijken te buigen. Dit is echter niet het meest opvallend van deze avond. Een grote groep Chinezen neemt plaats en zodra ze goed en wel zitten gilt één van onze Aziatische vrinden iets waardoor de hele groep letterlijk van tafel vliegt om onder luid geroep het restaurant verlaten.
Velen denken dat het Noorderlicht te zien is en turen door de ramen de duisternis in. Wij vragen aan de ober of hij enig idee heeft wat er aan de hand is? Het antwoord moet hij ons schuldig blijven en na een kwartier komt de groep weer binnen. Ze verontschuldigen zich en beginnen aan hun maal…
Nadat onze buikjes gevuld zijn besluiten we eens buiten te kijken want volgens mijn app zou er kans op Noorderlicht zijn en … Jawel hoor! Het Noorderlicht is aanwezig, kortstondig en niet heel krachtig maar we hebben het gezien. We besluiten er met de auto op uit te gaan en zien die avond nog twee keer dit prachtige verschijnsel. Ondanks de storm een prachtig einde van deze dag.
Woensdag 8 februari
Ik wordt wakker door de wind, de storm is zoals voorspeld velen malen krachtiger dan de voorgaande dag. De app laat zien windkracht 9 tot 11 daarnaast velen andere serieuze waarschuwingen.
Voor het ontbijt nemen we ruim de tijd en vervolgen onze gesprekken in de “denkstoelen” onder het genot van iets te drinken. We doen wederom boodschappen bij de supermarkt waarna we onze hotel kamer niet meer in kunnen… Na een aantal keer op en neer gelopen te hebben en een nieuw setje kaartjes gekregen te hebben vullen we de middag met administratieve zaken zoals opnieuw contact zoeken met Hertz en het hotel in Senja. Beiden willen overigens niet meewerken, Hertz erkent dat het niet handig is ons met deze banden op weg te laten gaan maar doen er vervolgens niets aan. Het hotel in Senja vindt het allemaal heel erg vervelend maar willen niets weten van annuleren. Wat dat betreft is dat in IJsland beter geregeld daar begrijpen ze dat je door een storm soms moet annuleren en doen dan ook niet moeilijk over restitutie.
Onze dag bestaat uit series kijken en hangen in de lobby, het is simpelweg te gevaarlijk iets te ondernemen. We lezen in het nieuws dat scholen en dagopvang gesloten zijn en dat er zelfs huisjes het water in geblazen zijn! Ook hier in Noorwegen is moeder natuur de baas.
In de avond drinken we ons verdriet 😉 weg met een aantal biertjes en de wifi verbinding maakt weer overuren met alle te kijken series.
Donderdag 9 februari
Wanneer ik `s nachts naar de wc ga zie ik dat het sneeuwt, in de ochtend wanneer we wakker worden ligt er ruim 30cm sneeuw. Tijdens het ontbijt komt daar nog zo`n 20 cm bij waarmee er een behoorlijk pak ligt. Zoals elke ochtend ga ik naar het toilet voor een gevecht met “de grote bruine beer”. Zodra ik klaar ben wordt er door de cleaning lady op de deur geklopt met de vraag of ze onze kamer mag opruimen. Dat is prima antwoord ik waarna zij direct de deur van de badkamer opent en reageert “phoe yes you need cleaning” m’n maat staat even verderop en kan z’n lach niet bedwingen.
We besluiten naar buiten te gaan om de nieuw ontstane witte wereld in ons op te nemen.
De weersvoorspellingen zijn “spot on” en rond tien uur schijnt zoals voorspeld de zon. We vertrekken met de auto om niet veel later te stoppen en dit moois in ons op te namen.
We rijden verder en spotten een zee arend en een rendier welke ik maar “Sven” noem.
Het weer is zo goed dat we nu met enige regelmaat stoppen om de omgeving in goede omstandigheden in ons op te nemen, dit is wel even anders dan tijdens de storm!
Bij de brug naar Sommaroy ligt een parkeerplaats waar we dankbaar gebruik van maken. Uiteraard zak ik weer een heel eind de sneeuw in omdat ik weer eens niet luisterde naar het advies van m’n maat. Tja wat zal ik zeggen?
De gesprekken zijn weer als vanouds en we lachen heel wat af. Lunchen doen we aan het water alwaar ook andere toeristen zijn neergestreken.
We wandelen wat en maken op verzoek kiekjes van de mensen welke het net zo naar hun zin hebben. Het (vakantie) leven lacht ons weer toe!
Omdat er weer een storm aankomt besluiten we nog even snel boodschappen te doen in “onze” lokale supermarkt. We zijn nog maar net terug in het hotel wanneer de storm zicht meld en ook is het weer begonnen met sneeuwen. Ik blijf me verbazen dat in Noorwegen (en IJsland) het weerbericht zo accuraat is en we in Nederland het op de dag zelf niet eens goed kunnen voorspellen…
We spenderen de middag weer in de “denkstoelen” bij de warme haard en eten die avond rendier. Dit smaakt overigens zeer goed, kan het iedereen aanraden. De Noorderlicht voorspellingen zijn zeer goed, hoge activiteit. We besluiten wederom erop uit te trekken maar het valt helaas door de dikke bewolking erg tegen. De sneeuw snijdt in onze gezichten en we moeten verdomd goed uitkijken want de Noren racen als idioten over de gladde weg. Na een hele tijd gezocht en niets gevonden te hebben besluiten we te gaan slapen, het is mooi geweest voor vandaag.
Vrijdag 10 februari
De voorspellingen voor vandaag zijn niet best, echter we besluiten het er toch op te wagen. We vertrekken met de auto naar een kerkje tien kilometer verderop en hebben mazzel, de weergoden zijn ons gestemd, het is redelijk weer.
Bij één van de uitkijkpunten waar we de afgelopen dagen steeds bot vingen is er zelfs “extreem” mooi licht.
Wat ons overigens wel opvalt is dat het overal lastig parkeren is zeker in Sommaroy. Je mag vaker niet dan wel parkeren. Bij een volgende stop worden we even verrast door een enorme sneeuwstorm.
Zo snel als deze op kwam zetten zo vlug is deze eveneens weer weg. We besluiten nogmaals naar het water te gaan om nog eens te genieten van de geweldige uitzichten. Genieten? Dat deden we!
Je ziet de storm in de achtergrond weer ontstaan.
Wanneer de zon een beetje door de wolken komt wordt het buitenaards mooi.
We rijden verder en parkeren bij het haventje alwaar ik nog snel een aantal platen schiet alvorens de storm ons echt weg jaagt.
De middag brengen we door op onze vaste stek in de “denkstoelen” en ook de streamingdiensten komen weer van pas. We worden nog even opgeschrikt wanneer het brandalarm afgaat maar dat blijkt gelukkig een foutje te zijn. Ook besluiten we om te lunchen in het hotel zodat we in de avond meer tijd hebben want de Noorderlicht voorspellingen zijn wederom goed.
Het is die avond afwisselend bewolkt en helder, zodra de wolken verdwijnen dan is het Noorderlicht in al zijn pracht te aanschouwen! Voor mij is dit de mooiste avond tot nu toe en heb ik meermaals vol ontroering staan kijken. We gaan er ook weer op uit in de auto en wederom doet de storm zijn best ons weg te jagen. De hele auto schudt en trilt met regelmaat maar we laten ons niet verdrijven. Onder het genot van Rainbow in the dark (Dio) en The day that the world breaks down (Ayreon) genieten we van dit prachtige natuur fenomeen. Een fantastische afsluiter tijdens een week vol tegenslagen.
Zaterdag 11 februari
We rijden op tijd terug naar Tromso, we weten immers niet wat we onderweg nog tegen gaan komen. Het zicht is een heel stuk beter dan op de heenweg en de gladheid valt ook wel mee. We stoppen nog een keer bij een fjord met kruiend ijs en vervolgen onze weg. In “The Arctic Capital” doen nog een laatste paar inkopen alwaar ik op een erg gaaf winkeltje stuit: “Rein Love” Onder het genot van een drankje wordt ons verteld dat er soms een wit rendier geboren wordt welke zich afzondert van de kudde en een “eigen” leven leidt. Met die gedachtengang wordt de kledij daar in Tromso dan ook gemaakt. Ik kan het dan ook niet laten om een lekker warme trui te scoren 🙂
Na deze shopping spree besluiten we alvast warm te eten. Dit blijkt achteraf een goede keuze. De vlucht (welke al best laat vertrok) bleek vertraagd te zijn. De reizigers informeren? Daar doen onze Noorse vrinden niet aan en zo kwam het dat we uren lang hebben gewacht zonder ook maar ergens over geïnformeerd te worden. Uiteindelijk zitten we met honderden mensen in een tijdelijke wachtruimte en oh ja ik werd ook even getest op jawel drugs. Veel later dan gepland komen we weer aan in Dusseldorf en zodoende nemen we niet op zaterdag maar op zondag afscheid van elkaar.
Hebben we deze reis gevonden wat we zochten? Nee bij lange na niet, hebben we dat al eerder meegemaakt jazeker tijdens deze reis in IJsland. Wat was toen de oplossing? Juist nog eens gaan en die reis is inmiddels alweer geboekt 😀