Ook dit jaar heb ik weer het voorrecht om samen met mijn maat naar de Steenuilen te gaan. Daar waar ik vorig jaar 2 pogingen nodig had om tot een mooie reeks te komen was het dit jaar meteen raak. Er scheen een lekker zonnetje, er waren wolken zodat het licht niet te hard was en na een uurtje wachten verscheen het mannetje ten tonele. De komende 2 uur kwam het mannetje met enige regelmaat kijken en eten, een prachtig gezicht om te zien. Mevrouw had het waarschijnlijk te druk met de eieren want ze liet zich niet zien. Inmiddels heb ik begrepen dat de eitjes zijn uitgekomen en dat er jongen zijn. Met wat mazzel mag ik daar ook nog foto`s van maken.
Aan de personen welke dit mogelijk gemaakt hebben: heren, bedankt!
