Wat gaan we dit jaar met de grote vakantie doen? Een vraag welke bij een gemiddeld gezin jaarlijks terug komt. Zowel mijn vrouw als ik zijn al jaren geleden besmet geraakt met het reisvirus. Twee maal een lange reis naar China hebben daarvoor gezorgd. Echter iets wat velen avonturiers overkomt is de komst van een of meerdere kleine spruiten. Uiteraard het mooiste wat er is maar het zorgt er vrijwel altijd voor dat lange en verre reizen enige jaren uitgesteld worden, zo ook bij ons.
Na jaren in de buurt (lees de Ardennen, het Zwarte woud) op vakantie te zijn geweest zouden we dit jaar weer een echte reis gaan maken, opnieuw ontdekken en ons onderdompelen in een nieuw land en een andere cultuur. Maar waar naartoe dan? Mijn vrouw had slechts één eis: er moest gevlogen worden, onze dochter zou vier worden en zou haar eerste vliegreis mee gaan maken. Die eis was natuurlijk gemakkelijk in te willigen.
Al een hele tijd zag ik de meest prachtige foto`s uit IJsland komen, zou dit dan een optie zijn? Mijn vrouw was snel om, de vlucht naar IJsland is niet lang en zou ideaal zijn om onze dochter kennis te laten maken met het reizen middels een gevleugeld vervoersmiddel. Maar dan! Gaan we op eigen gelegenheid? Gaan we middels een reis organisatie? Gaan we in groepsverband of? Allemaal vragen welke al snel beantwoord werden. Overal valt te lezen dat reizen in IJsland prima zelf te doen is, zeker in de zomer. We houden van wat gemak en comfort, dus op zoek naar een reis organisatie welke we gevonden hebben in IJslandtours. Een fijne organisatie welke graag met je mee denkt en reizen in alle soorten en maten aan biedt.
Omdat het voor onze kleine meid een eerste echte reis werd en vooral omdat IJsland geen pretparken en ander echt kindervertier kent besloten we niet al te lang te gaan. Acht dagen zou voldoende zijn en dan in twee verschillende huisjes en vervoer per gehuurde auto. Zo gezegd zo gedaan, de aanbetaling werd al snel gedaan en het grote wachten kon beginnen. Een reisgids werd gekocht, diverse toebehoren voor de foto camera, een waterdichte rugzak, warme kleding en goed schoeisel. Websites werden afgestruind en per week groeide de lijst met te bezoeken plekken. Van elke bezienswaardigheid maakte ik een KMZ bestand welke door mijn navigatie tot op de mm nauwkeurig uitgelezen wordt. Zeer handig wanneer je weet dat IJsland weinig straatnamen en vaak al helemaal geen huisnummers kent. Ook mijn lokale dropbox vulde gestaag met fotografische voorbeelden en allerhande handige informatie.
Na maanden wachten en voorbereiden was het dan eindelijk zo ver, we gingen op reis naar IJsland!
Omstreeks tien uur in de ochtend verlaten we ons huis in het Brabantse land, we zijn al snel op Schiphol alwaar we verzonnen hadden om de koffers, mijn vrouw en onze kleine meid bij vertrekhal 3 af te droppen. We hebben afgelopen jaren al heel wat bezoekjes aan Schiphol gebracht maar wat een hell is het daar sinds de diverse aanslagen. Het was complete chaos om een tijdelijk parkeerplekje te vinden en de koffers uit te laden. Op de daadwerkelijke parkeerplaats was het al niet veel beter, rij na rij reed ik voorbij om uiteindelijk aan het eind van de immense parkeerplaats een plekje te bemachtigen. Snel met de bus terug naar het vliegveld om daar aan te sluiten in de lange rij van mensen welke ook graag naar IJsland willen.
We dachten ruim de tijd te hebben maar wat hebben we ons daar in vergist, beste lezer bij deze een tip: neem in de zomer meer dan ruim de tijd! Door de extra veiligheidsmaatregelen hadden we nauwelijks tijd en hebben overal moeten haasten en dit terwijl we 3,5 in plaats van 2 uur voor vertrektijd aanwezig waren. Schiphol en vooral de douane hebben geen beste indruk gemaakt op onze dochter. Extreem onvriendelijk en totaal geen rekening houden met een kind van vier. Nadat onze dochter door de scan was gegaan alwaar ze alleen in moest hebben ze haar ook nog gefouilleerd wat erg veel indruk maakte op onze kleine meid. Toen uiteindelijk ook nog al mijn camera spullen door de drugs scan moesten was ik wel even klaar met Schiphol en haar personeel…
De vlucht en de door IJslandtours geboekte stoelen waren geweldig, meer dan voldoende ruimte en allerhande dingen om onze dochter bezig te houden. Omstreeks vijf uur hebben we onze huur auto kunnen ophalen op Keflavik Airport bij het uiterst vriendelijke personeel, wat een enorm contrast met Nederland! Omdat de door ons gekozen auto niet meer beschikbaar was kregen we een model groter, helemaal top natuurlijk want met een kleine meid en een fotografie verslaafde vader sleur je nogal wat mee!
Eenmaal weg van het vliegveld valt meteen een last van mijn schouders, we zijn er! In de verte prachtige bergen, heerlijk rustig op de weg ondanks dat het zomertijd is, het ontdekken is begonnen! Snel nog even in de buurt het bed en linnenpakket ophalen en dan gaan we toch echt van start. Na een geweldige rit waarbij we met regelmaat met open mond zitten te genieten komen we aan bij Krisuvik,
de combinatie van zwavel en water welke tot wel honderd graden verhit wordt zorgt voor een enorme stank! Echter dit mag de pret niet drukken want het ziet er zo bijzonder uit. Meteen valt op hoe goed het in IJsland (vaak) geregeld is, een fatsoenlijke parkeerplaats en (gratis) toiletten.
De reis gaat verder waarbij we bij een tankstation al wat versnaperingen inslaan, komen jullie uit IJsland vraagt de vriendelijk man achter de balie? Nee is ons antwoord maar welkom voelen we ons zeker! Even wordt er roet in het eten gegooid wanneer er een wegafsluiting is waar we absoluut niet voorbij komen. In IJsland heb je dan best een uitdaging want veel wegen zijn er niet, een goede honderd kilometer omrijden was de enige optie. Uiteindelijk komen we rond negen uur IJslandse tijd (dat was elf uur Nederlandse tijd) aan bij ons eerste huisje. Het huisje is een typisch IJslands vakantiehuis op een kleine heuvel, hier komt de 4×4 meteen van pas. Het huisje is goed verzorgt en spik en span opgeleverd. Doodmoe maar voldaan zoeken we al snel onze bedden op.
Acht uur Nederlandse tijd ( zes uur in IJsland) worden we wakker, wat doen we IJslandse of Nederlandse tijd aanhouden? We kiezen voor het laatst dit zorgt er namelijk voor dat we elke dag extra tijd hebben en vroeger op de toeristische plekken aankomen. Al snel rijden we weg en al vlot merken we wederom hoe relaxed het rijden is in IJsland. Je kan tientallen kilometers rijden zonder iemand tegen te komen (paarden en schapen daargelaten). Heerlijk tussen grote bergen, langs groene weides of met mos begroeide lava, de liefde voor het eiland groeit met elke kilometer…
Rond acht uur zien we in de verte de eerste waterval verschijnen de bijzondere Seljalandsfoss omdat we zo vroeg zijn is het er nog heerlijk rustig en kan ik naar hartenlust fotograferen. Ook vrouw en dochter vermaken zich opperbest, lekker klimmen over de rotsen en langs de waterval glibberen.
Het weer is wat aan de donkere, regenachtige kant maar dat mag de pret niet drukken en we vervolgen onze reis naar de Skogafoss. Dit is met recht een machtige waterval waarbij ik heerlijk aan de slag kan met lange sluitertijden terwijl moeder en dochter de 60 meter hoge waterval even beklimmen.
Je kan je niet voorstellen hoe trots me dit maakt, een meisje van 4 wat 60 meter omhoog klimt tussen de volwassenen door zonder ook maar één moment te zeuren, wat een bikkel!
We besluiten door te rijden naar Dyrholaey. Ik hoop daar de papegaaiduiker te kunnen fotograferen welke hier in de zomer hun nest hebben. In de auto verwissel ik de groothoeklens voor de 300mm 2.8 met extender, een objectief wat schijnbaar bij velen indruk maakt zo aan de diverse reacties te zien.
Tijdens het verwisselen valt er schijnbaar een druppel regenwater in het spiegelhuis van mijn camera maar daarover later meer… De papegaaiduikers laten zich best goed zien, helaas is het weer enorm slecht en waait het behoorlijk waardoor fotograferen echt een grote uitdaging wordt.
Na een tijdje besluiten we dat het goed is geweest en vertrekken we naar het verste punt voor vandaag Vik nu rijden we echt tussen de hoge bergen en ben ik blij dat we een dikke twee liter diesel hebben welke met gemak naar boven zoeft.
Het weer wordt helaas steeds slechter waarmee we in Vik alweer snel omdraaien, we moeten immers nog een aantal honderden kilometers terug rijden naar ons huisje in Reykholt.
Het eerste wat ik deze ochtend zie is een berg waarvan de top bedekt is met sneeuw, deze hadden we de voorgaande dagen niet eens gezien. Het weer is een heel stuk beter waardoor we ver weg kunnen kijken en een nieuwe blik op de omgeving kunnen werpen. Snel haal ik de camera en zet deze aan, druk op de ontspanknop…. echter de wel bekende “klik” laat op zich wachten. Na een uur lang van alles geprobeerd te hebben van support van Chipclean tot het bellen van Canon wordt het duidelijk, mijn camera is ermee opgehouden. Een hele tijd ben ik boos, teleurgesteld en worden diverse goden erbij gehaald. Uiteindelijk komt er een moment van bezinning, wat nu? Allereerst enorm blij dat ik mijn oude vertrouwde backup camera toch maar heb meegenomen. Het beestje is al oud en heeft al 2 jaar uit gestaan maar na het opladen van de accu`s zit er leven in!
Veel later dan gepland rijden we weg naar de Gullfoss en onderweg kan ik het niet laten de oude camera te testen en warempel zo slecht is het allemaal nog niet. Bij de waterval ontdek ik deze camera opnieuw en raak ik in gesprek met een Franse meneer welke wil weten waar die rare plaatjes (filters) voor dienen? Dochter en vrouw vermaken zich prima en ook ik vindt mijn glimlach weer terug. Het fotograferen van deze waterval is overigens best lastig, door de wind en de enorme waterverplaatsing ontstaat er een constante toestroom van nevel waardoor je bezig blijft met droog houden van je lens en camera.
Het weer is inmiddels geweldig goed, een lekker zonnetje en wat bewolking wat wil een mens nog meer? De volgende stop zijn de geisers Geysir en Strokkur. Wat een bijzonder schouwspel is dat! Inmiddels heb ik de camera weer helemaal onder de knie en is het geen enkel probleem om de kegel van de erupterende strokkur vast te leggen.
Eenmaal terug bij het huisje besluiten we om boodschappen te gaan doen en het rondje watervallen van gisteren nogmaals over te doen maar deze keer met goed weer! In dit weer ziet Vik er ineens heel anders uit.
Winkelen in IJsland is overigens leuk om te doen, de mensen zijn enorm vriendelijk en behulpzaam, zo had ik al snel een gesprekje met een IJslandse meneer over welke Skir (kwark) ik het best kon nemen. De prijzen liggen overigens hoger dan in Nederland. Het bezoeken van de watervallen bij mooi weer leverde overigens niet per definitie mooiere platen op en de Papegaaiduikers hadden er die dag geen zin in. Een mooie dubbele regenboog bij de Seljelandsfoss was wel de moeite waard.
Later dan de bedoeling was, kwamen we weer terug in ons huisje om snel te gaan slapen want morgen mogen we er weer vroeg uit.
Woensdag, de dag die in het teken stond van onze dochter. Zoals al vermeld heeft IJsland niet veel te bieden aan kinderen, zeker niet als je op zoek bent naar een golfslagbad of een dierentuin, die zijn er gewoonweg niet. Toch hadden we onze meid beloofd dat we deze dag leuke dingen voor haar gingen doen. We hadden voor vertrek twee dingen geregeld, allereerst een bezoek aan de wereldberoemde Blue Lagoon en vervolgens een walvis safari met Special Tours.
Dit betekende dat we terug richting Reykjavik mochten rijden wat wederom behoorlijk wat kilometers op de teller zette, we klagen uiteraard niet want het rijden blijft een leuke bezigheid. Ruim op tijd arriveren we bij het natuurzwembad en meteen is duidelijk hoe populair het zwembad is en hoe belangrijk reserveren is. Om 8u in de ochtend is het al een drukte van belang. Na enige tijd wachten kunnen we ons gescheiden gaan omkleden. Het instellen en koppelen van de locker aan de persoonlijke armband kost nog wat moeite maar niet lang daarna schiet ik al foto`s van dit bijzondere zwembad.
Ook vandaag is het weer meer dan goed, de lucht kleurt net zo blauw als het water en we genieten met zn 3en van het heerlijk warme water en de (veel te dure) drankjes. Na een paar uur hebben we het gezien en maken we nog een rondje langs een meer waarin niet gezwommen wordt.
Het is op dat moment echt warm en zomers zeker voor IJslandse begrippen. We stappen onze gekoelde auto in en nuttigen de lunch terwijl we richting de hoofdstad rijden.
We parkeren de auto op een vooraf gekozen plek en ruilen onze vouchers om bij de stand van de walvis safari. Gezien we nog even tijd hebben gaan we de stad in op zoek naar softijs want dat moesten we geproefd hebben. Het koste behoorlijk wat zoekwerk om een standje te vinden en ook deze ijs was een behoorlijke aanslag op de beurs. Onder het mom “ach daar is het vakantie voor” zitten we in het zonnetje te genieten van deze lekkernij waarna we na het kopen van een souvenir op zoek gaan naar het schip wat ons naar de walvissen zou brengen.
Wederom werd meer dan duidelijk dat het toch wel bijzonder is om met een vier jarige af te reizen naar IJsland, men moest namelijk een tijdje zoeken naar een geschikt reddingsvest voor onze meid. Wederom trok ik (onbedoeld) de aandacht met de telelens welke nu met converter, op mijn oude crop camera een bereik van maar liefst 960mm had. Dit was uiteraard een groot voordeel tegenover mijn kapotte full frame camera.
Onze gids begon vervolgens zijn verhaal met de legendarische woorden “Mooi weer is hier zeldzamer dan het zien van walvissen” Het was 5 dagen mooi weer rond Reykjavik en dat was zo bijzonder dat het ’t nieuws heeft gehaald. Met een beetje geluk zien jullie een walvis, met wat meer geluk zie je ze zwaaien met de vinnen en als jullie echt “lucky bastards” zijn dan zie je een breach ofwel sprong. Met 2 verschillende walvissen, zo`n 5 sprongen en ontelbaar veel zwaaiende vinnen waren wij dus extreem gelukkig!
Het was een geweldige ervaring waarvan ik me af vraag hoeveel 4 jarigen dit meegemaakt hebben. Onze dochter gaf de walvis de naam Sep en een foto van hem of haar hangt inmiddels op haar kamer te pronken. Fotograferen was nogal een uitdaging, de oceaan was best wild en velen mensen vlogen overal voor en door. Ik ben blij dat ik op één plek ben blijven staan en me vast heb geankerd aan de boot om zodoende de meest prachtige platen te kunnen schieten. Wat een geweldige afsluiter van deze dag, daar kan geen dierentuin tegenop! Moe maar voldaan vertrekken we nog één maal richting ons huisje in Reykholt.
In alle vroegte starten we met het inladen van de auto, een groot deel van de spullen hadden we de avond vooraf al ingepakt. Het huis wordt van voor tot achter schoon gemaakt, in IJsland staan er schijnbaar behoorlijke boetes op het niet schoon inleveren van je vakantiehuis en die waarschuwing nemen we dan maar ter harte. Onderweg eerst nog even zelf de vuilnis deponeren bij de plaatselijke stort welke we na een korte zoektocht gevonden hebben.
Wederom stuur ik de auto tussen prachtige vergezichten en schitterende meren door, onderweg naar onze eerste stop van de dag: Pingvellir. Er wacht een grote parkeerplaats op ons met degelijke toiletten waar we overigens wel voor moeten betalen, iets wat lang niet altijd vanzelfsprekend is in IJsland. Anders dan tijdens onze andere bezoeken mogen we hier aardig de benen strekken, heuveltje op en heuveltje af. Het gebied is zeer divers, rivieren, watervallen een mooi kerkje er is voor ieder wat wils.
Mijn vrouw had graag de geologische scheur in de aarde gezien. Die hebben we uiteindelijk dan ook gevonden, een bijzondere plek waar op bepaalde momenten gedoken kan worden en op andere momenten gewandeld.
Na deze mooie tussenstop rijden we door naar ons tweede verblijf in Arnarstapi tijdens onze tweede stop slaan we nog proviand in bij één van de supermarkten en voorzien we de auto van de broodnodige brandstof, de kilometers vliegen immers voorbij! Druk is het nog steeds niet, kilometers helemaal niets, soms een enkel of een paar huisjes met een kerkje. Ruimte en rust in overvloed.
Arnarstapi is een perfect voorbeeld waarom een navigatie welke met coördinaten overweg kan een zeer handig hulpmiddel is in IJsland. Straten of huisnummers zijn er niet, het huis “staat” er en thats it. Het huisje is overigens geweldig mooi met een prachtige zolder waarop onze dochter lekker kon spelen.
Binnen is het zeer ruim, het is zelfs luxueus te noemen. Wanneer we op het terras staan zien we aan de ene kant de prachtige berg Snæfellsjökull en aan de andere kant slechts de paar huizen die Arnarstapi telt.
Vlot geven we onze spullen een plekje en na een tijdje kunnen we genieten van een avondmaal in ons tweede verblijf.
Vandaag gaan we het westen verkennen. Onderweg komen we langs plaatsen waar we gewaarschuwd worden voor agressieve vogels, op sommige plekken is het asfalt zelfs bekleed met vogel lijken een beetje bizar is het wel. Nog steeds is het weer erg goed voor IJslandse normen. Na een korte trip komen we aan bij de Kirkjufel. De dames hebben niet zoveel zin om uit de auto te komen dus ga ik alleen op pad. Bij de Kirkjufelfoss blijk ik niet de enige fotograaf met een behoorlijke uitrusting.
Rustig wachten we elkaar af en wordt de ene foto na de ander gemaakt ieder zo met zijn eigen compositie. De berg in combinatie met de waterval is schitterend, de berg felgroen gekleed en het water als diepblauw staal met hier en daar een krachtige rots welke boven de rand uit piekt.
Het is best relaxed zo in mijn eentje, de tijd vliegt voorbij en ik besef me dat het tijd wordt om de dames in de auto weer op te zoeken. Gelukkig hadden ze zich prima vermaakt, iedereen blij zullen we maar zeggen. We rijden vervolgens weer rond op zoek naar andere fotogenieke plekken, even midden op de weg staan om de rust in beeld te brengen en even later bij een vulkaan een ruig landschap op de gevoelige plaat zetten.
Het landschap van IJsland is zo divers dat je eigenlijk nergens specifiek naartoe hoeft te gaan om toch met een vol geheugenkaartje thuis te komen.
Eenmaal terug in het huisje nuttigen we onze lunch en besluiten we om te gaan wandelen rond de kust van Arnarstapi.
Al snel wordt duidelijk dat de rust en het kleinschalig wonen ook zo zijn keerzijde heeft. Met hoge snelheid scheurt een ambulance, gevolgd door politie van de bergen af om aan de rand van een klif tot stilstand te komen, of we toevallig iemand naar beneden hebben zien vallen?! We hebben niemand gezien en meteen beseffen we ons dat al die rust op IJsland heel fijn is maar ook zeker zo zijn gevaren kent.
Onze dochter klimt en klautert vrolijk mee terwijl we genieten van de prachtige natuur, de bergen bedekt met sneeuw en de staalblauwe oceaan, mijn oude cameraatje klikt er lustig op los, hoe heerlijk kan een vakantie zijn.
We gaan elke dag rond elf uur slapen en gelukkig zijn de ramen goed verduisterd, in de zomer blijft het namelijk licht in IJsland. Rond drie uur in de nacht besluiten we om eens een kijkje te nemen en inderdaad, de zon mag dan wel weg zijn maar het is absoluut niet donker, je kan elkaar en de omgeving prima zien, wat een vreemde gewaarwording!
Er staan weer veel kilometers op de planning, maar zoals we al gewend zijn is dat totaal geen probleem op de IJslandse “road one“. Dochterlief is voorzien van een tablet met filmpjes en de vrouw en ik genieten van al het moois onderweg. We stoppen nog even om foto`s te maken van een van de bergen gehuld in de ochtendmist immers we zijn er nu toch…
Op de planning voor vandaag staan weer een aantal te ontdekken watervallen. Na een rit van bijna tweehonderd kilometer komen we aan bij de Hraunfossar en Barnafossar watervallen.
Eerst een snelle (betaalde) sanitaire stop maken en dan op zoek naar het water, dit is al snel gevonden. IJsland mag dan nog niet echt toeristisch zijn en vergeleken met andere landen totaal niet druk, men zorgt over het algemeen wel voor duidelijke bewegwijzering naar de bezienswaardigheden wat ook nu het geval is. Deze keer eens geen grote kolkende massa maar verschillende kleine stroompjes, ik kan het dan ook niet laten even over het touw te stappen en iets dichterbij foto`s te maken.
Helaas is er naast de watervallen niet veel meer te zien op deze plek, althans wij hebben het na een korte wandeling wel gezien dan maar weer de auto in. Onderweg bespreken we wat we nog kunnen bekijken, het is inmiddels alweer de laatste volle dag op het eiland en we zijn eigenlijk nog lang niet klaar om te vertrekken.
We kiezen ervoor om naar een oud verlaten vissersdorpje te gaan, althans zo wordt het beschreven in de folders. Het is lastig een parkeerplek te vinden en wederom een dikke pluim voor onze dochter welke over de lava blokken klimt en klautert zonder mopperen en gezeur. Na een goed uur onderweg te zijn komen we aan bij het vissersdorpje, dit is de eerste keer dat we enigszins teleurgesteld zijn. Het “dorpje” blijkt niet meer te zijn dan een aantal stapels stenen waar men vroeger een hut van maakte. Voor de volledigheid dit dan toch maar op de gevoellige plaat vast gelegd en weer terug richting de auto.
Net voor de parkeerplaats zie ik nog een mooi watertje waar ik nog een aantal leuke platen van onze dochter schiet waarna het dan toch echt uit met de pret is. Die avond ruimen we de koffers en tassen weer in en maken het huisje op orde, we schrijven nog een briefje naar de eigenaren en gaan vlug slapen, morgen wacht ons nog een lange dag.
We hebben besloten om een andere route te nemen en deze keer om te rijden om nog even te kunnen genieten van het moois wat IJsland te bieden heeft. Het zet weer een extra honderd kilometer op de teller en de rit duurt zeker langer maar dat is stiekem ook het geen we graag willen.
Nog één keer stuur ik de 4×4 over verschillende wegen, langs bergen en watervallen, langs eenzame dorpjes de paarden en de schapen. We stoppen nog met enige regelmaat om dat laatste plaatje te schieten en langzaam begint het te dagen, we gaan IJsland echt verlaten, we gaan toch echt terug naar huis.
Even moeten we nog het linnengoed terug brengen en de auto inleveren om te vernemen dat we ruim 2400 kilometer gereden hebben (!!) nog even zijn we op het eiland tot we dan uiteindelijk toch het vliegtuig instappen op weg naar het drukke Nederland.
Éen ding weten we allemaal heel zeker, we gaan terug naar IJsland met het hele gezin voor minimaal 2 weken, IJsland heeft namelijk ons hart veroverd en onze reislust aangewakkerd.